Mariawityzm i duchowość .

Sam na sam z Bogiem. 

Dla mnie, jest to tajemnicą. 

Krew Jezusa, oczyszcza i umacnia serca.

Jezus Chrystus, w swoim ciele i we swojej krwi, daje nam samego siebie. W jego ranach, pełnych zbawczej krwi ,jest nasze zbawienie. 

Mateczka, sama wielokrotnie nawoływała, aby korzystać każdego dnia z tak wielkiego daru, jakim jest Ciało i krew  Pana naszego Jezusa Chrystusa.  Przyjmując ten dar, przyjmujemy , najbliżej, jak się da , samego Mistrza.

Nawrócenie.

Jest taki moment w życiu, kiedy zaczynasz rozumieć, że czas najwyższy zmienić coś w swoim życiu, zacząć patrzeć na swoje życie, drugiego człowieka innymi oczami. Oczami Boga. 

Matką Boża Nieustajacej Pomocy. 

Nie znając jeszcze duchowości mariawickiej, będąc w zakonie Sióstr Benedyktynek od Nieustajacej Adoracji Najświętszego Sakramentu, przez ponad rok czasu, w okresie nowicjatu, bez zgody mistrzyni, odmawiałam nieustającą nowenne. To ona miała mi towarzyszyć podczas złożenia ślubów zakonnych, do których nie doszło. Kilka lat później, zobaczyłam tą ikonę po raz pierwszy w Kościele Starokatolickim Mariawitów. Coś mi zaczęło świtać. Adoracja Przenajświętszego Sakramentu, Cześć Matki Bożej Nieustajacej Pomocy. Przecież, ja to kochałam, choć nieświadomie tam, w tym miejscu. Dla mnie nadal jest tajemnicą, kierownictwo Maryi w moim życiu.

Kocham Kościół Starokatolicki Mariawitów, za to, że w prosty sposób prowadzą nas wszystkich, przez ręce Maryi, do Pana Jezusa, ukrytego w Przenajswietszym Sakramencie. 

Czyżby Ona, już w tamtym momencie mojego życia, wiedziała, co robi, przyprowadzając mnie tu? 

Jezus Chrystus, słuchający mistrz życia. 

Jesteśmy ludźmi, którzy wielokrotnie doświadczamy w sobie trudności z wypowiedzeniem naszych uczuć, wątpliwości, smutków. 

Co robi Jezus? Milczy, słucha i miłuje. Przyjmuje nas, takimi, jakimi jesteśmy.

W Mariawityzmie, jest taka ukryta zasada, aby być sobą, kiedy głosimy, tu na Ziemi, Dzieło Wielkiego Miłosierdzia. Mateczka, nikogo nie musiała udawać, była kimś zupełnie normalnym człowiekiem, i to w zupełności wystarczyło, aby Jezus, przez to naczynie gliniane mógł przypomnieć światu o Miłosierdziu.